sprzedaliśmy swą dumę za gesty i słowaspieramy się o ochłap rzucony przez wrogawięc Matko Ostrobramska! natchnij nas odwagągdy będziesz w imię tchórzy prosiła u Boga Ty! której nie możemy popatrzeć dziś w czybo mieszkasz na rubieży od swoich dalekoMatko Repatriantów ! Arko Zagubionych !Gwiazdo Bólu pod ciężką spłakaną powieką wstęgą Wilii i Niemna wokół opasanaTy! co świecisz daleko na wschód w Ostrej Bramiegdy będziesz w imię nasze prosiła o łaskęwypal na naszych czołach krwawe polskie znamię byśmy nie zapomnieli i Wilna i Lwowagrozy Ponarskich Dołów i bólu Katyniai upiorów co wstają w zapomnianych grobachi nocą przelatują nad krzyżem Wołynia nad tym stosem Kaina który jeszcze płoniei niebo nam zakrywa i widok przesłaniagdy klękamy przed Tobą na zdradzonej ziemico oczy nasze łzawi dymem zakłamania pozwól nam więc odzyskać dumę i Ojczyznęi wiarę oraz honor zabrany przez wrogaO! Matko Ostrobramska! natchnij nas odwagągdy będziesz w nasze imię prosiła u Boga bo znów przekleństwo sporu lichwy oraz zdradyogniem nienawiści podpala dom od nowai już nie pamiętamy tej szatańskiej siłyi ran pozostawionych przez truciznę słowa przez grzech kłamstwa i pychy pogardy i wojnytych ran szarpanych podczas Polski biczowaniaa to nie patetyczne słowa przypomnienialecz dramatyczna przyszłość którą los odsłania więc Matko Ostrobramska! natchnij nas odwagąi podnieś siłą Ducha mądrości i woliabyśmy pokonali swą słabość i wrogównim znowu nas ogarnie przekleństwo niewoli…
Ocena wpisu:
Kategoria wpisu: