Najbardziej dypozycyjna z Henryk, najbardziej opozycyjna z motorniczych gdańskich, w okresie jej macierzystego PRL-u pracowała w Gdańsku, siedząc w tramwaju, i gdy brakowało prądu w mieście, symulowała jego zatrzymywanie. Była to jej ulubiona zabawa, czyli symulowanie działań opozycyjnych.
Dalej czytamy, że udawanie to doprowadziło do kompletnego zastoju komunikacyjnego w stolicy Trójmiasta, a jej współpracownicy na znak protestu przeciwko koleżance-symulantce, nie wyjechali na swoje trasy i rozpoczęli strajk przeciwko Henryce. Protest przyniósł rezultaty, bowiem niepokorna Henia została wyrzucona z tramwaju i po długich staraniach przyjęto ją przez wzgląd na jej chorobę symulacyjną do Stoczni Gdańskiej. Tam nie zagrzała długo miejsca, gdyż wydarzyło się nieuniknione i Henryka z hukiem została oddelegowana do poprzedniego miejsca pracy. Wszystkie te wydarzenia miały miejsce w miesiącu sierpniu. Następnie kacykowie PRL-owscy zauważyli potencjał Henii Tramwajarki i zaproponowali jej przedstawicielstwo w Międzyzakładowym Komitecie Strajkowym, gdzie po uprzedniej zgodzie z jej strony weszła wskład prezydium jego.
Tymczasem w Stoczni Gdańskiej rozpoczęły się strajki, a niejaki Lechu ogłosił ich zakończenie. Robotnicy przystąpili do opuszczenia zakładu pracy i wtedy doszło do przykrego incydentu. Przechodząca koło głównego wejścia bohaterka tej opowieści poślizgnęła się na psich odchodach i upadła tak niefortunnie, że zablokowała główne wejście a zarazem wyjście ze Stoczni. Poirytowani tym faktem stoczniowcy na znak protestu powrócili do akcji protestacyjnej, czyli strajku. Henia znów wyleciała z roboty.
Nadszedł stan wojenny. Otworzyły się przed nią nowe możliwości. Wraz z bandą Bolka zajęła się dobrze płatnym przemytem internowanych oraz sprzedażą opozycyjnych gadzinówek, zakazanych przez reżimowy main-stream.
Za pieniądze pochodzące z pracy przemytniczki i kolporterki gazet po dokonanej w 1990 roku Wielkiej Reformie Państwa Ludowego, kupiła mieszkanie w Gdańsku.
W ramach podziękowania za skuteczną pomoc w dyslokacji internowanych w rządzie Nowego PRL-u została honorową członkinią legendarnej Unii Wolności.
W 2004 roku doktoryzowała się w CKU w Gdańsku. Temat rozprawy doktorskiej: Symulacja w opozycji a opozycja w symulacji.
Kongres Kobiet zachwycony tytułem doktorskim Henryki ustanawia ją członkinią rady programowej.
W 2014 roku podpisuje lojalkę na współpracę z Platformą Obywatelską i z jej listy startuje do Parlamentu Europejskiego. Ku rozpaczy wszystkich motorniczych Europy, nie została wybrana do Parlamentu (głosowało na nią zaledwie 21 911 idiotów).
W 2015 roku Henryka ponownie wystartowała do Parlamentu, tyle że do polskiego i ponownie z listy PO. Ujrzawszy wyniki, chrząknęła do męża Krzysztofa:
-Krzychu, jestem posłanką VIII kadencji, leć no do sklepu po ciuchy w rozmiarze XXXXXL, szykuje się niezła wyżerka!
Obecnie Henryka przybrała nazwisko Krzywymózg i pracuje w Sejmie jako specjalistka od wetylacji pomieszczeń sejmowych, wachlując posłów Konstytucją Kwaśniewskiego i wykrzykując niecenzuralne hasła przeciw opozycji, będącej większością w nowym sejmie. Koledzy klubowi podarowali jej trampoline, aby podczas podskoków na mównicy była bardziej wyrazista dla narodu.
W wolnym czasie Henryka pisze autobiografię krytyki politycznej.
Ocena wpisu:
Kategoria wpisu: